اختلال بای پولار دانستی های لازم و تعاریف

اختلال بای پولار یک اختلال روانی است که باعث نوسانات خلقی شدید می شود. خلق شدیداً بالا (مانیا یا هیپومانیا) و شدیداً پایین ( افسردگی) در این اختلال تجربه می شود. این بیماری معمولا افسردگی- شیدایی نامیده می شود.
وقتی فرد دچار افسردگی می شود، احساس ناراحتی و ناامیدی می کند و علاقه به زندگی و اکثر فعالیت هایش را از دست می دهد. وقتی خلقش به مانیا یا هایپومانیا برمی گردد، احساس سرخوشیو پرانرژی بودن می کند و معمولا تحریک پذیر است. این نوسانات خلقی بر خواب، انرژی، فعالیت ها، قضاوت ها، رفتار و توانایی تفکر فرد تاثیر دارد.
دوره های نوسانات خلقی می تواند به کرات یا با فاصله در طی یک سال اتفاق افتد. افراد زیادی علائم خلقی بین دوره ها تجربه می کنند، ولی در تعدادی این علائم وجود ندارد.
افراد بای پولار در اداره زندگی روزمره خود در مدرسه، سر کار یا حفظ ارتباطات با مشکل روبرو می شوند. برای این اختلال علاج قطعی وجود ندارد ولی روش های درمانی متعددی وجود دارد که به کنترل علائم کمک می کنند. اختلال بای پولار در کل زندگی همراه فرد خواهد بود، ولی با پیروی از یک برنامه درمانی از نوسانات خلقی و علائم دیگر این اختلال پیشگیری می کنند. در بسیاری از افراد، اختلال دو قطبی با دارودرمانی و رواندرمانی درمان می شود.
اختلال بای پولار یک اختلال مغزی نادر نیست. در حقیقت 2.8 درصد بزرگسالان امریکایی و حدود 5 میلیون نفر از مردم در سراسر جهان به این اختلال مبتلا هستند. میانگین سن تشخیص این بیماری 25 سالگی است.
افسردگی ناشی از اختلال بای پولار، حداقل دو هفته طول می کشد. دوره های مانیا، چندین روز یا هفته طول می کشند. بعضی افراد دوره های تغییر خلق را بارها و بارها تجربه می کنند، در حالیکه برخی دیگر به ندرت این حالات را دارند.

انواع اختلال بای پولار:

اختلال بای پولار نوع 1: فرد حداقل یک دوره مانیا دارد که بعد یا قبل از آن دوره های هایپومانیا یا افسردگی شدید وجود دارد. در برخی افراد، مانیا موجب گسست واقعیت (روانپریشی) می شود.
اختلال بای پولار نوع 2: فرد حداقل یک دوره افسردگی شدید و یک دوره هایپومانیا داشته است ولی هرگز دوره مانیا نداشته است.
اختلال سیکلوتایمیک: فرد حداقل 2 سال (یا در کودکی و نوجوانی یک سال) دوره های علائم هایپومانیا و دوره های افسردگی (با شدت کمتر) داشته است.
انواع دیگر: این اختلالات شامل اختلال بای پولار یا اختلالات وابسته اند که در اثر داروهای خاص، مصرف الکل یا به علت بیماری های دیگر مثل کوشینگ، ام اس یا سکته ایجاد می شوند.
اختلال بای پولار 2 نوع خفیف تری از اختلال بای پولار 1 نیست، بلکه یک تشخیص جداگانه است. در حالیکه دوره های مانیک اختلال بای پولار 1 می تواند شدید و خطرناک باشند، افراد مبتلا به اختلال بای پولار 2 دوره های افسردگی طولانی تری را تجربه می کنند که باعث آسیب های جدی می شود.
هرچند که اختلال بای پولار می تواند در هر سنی به وقوع بپیوندد ولی معمولا در نوجوانی و اوایل دهه دوم زندگی تشخیص داده می شود. علائم از فردی به فرد دیگر فرق دارد و حتی در یک فرد و در طی زمان می تواند متفاوت باشد.

سایر تظاهرات

علائم و نشانه های اختلالات بای پولار 1 و 2 می تواند شامل تظاهراتی چون پریشانی اضطرابی، مالیخولیا، سایکوز و علامت های دیگر باشد. زمان علامت ها می تواند بر چسب های تشخیصی مانند چرخه مخلوط یا سریع را بخود بگیرد. بعلاوه علائم بای پولار در طی بارداری یا تغییرات فصلی هم می تواند اتفاق افتد.

علائم

انواع مختلفی از اختلال بای پولارو اختلالات وابسته وجود دارد. اختلال بای پولار در 3 دسته ی مانیا، هایپومانیا و افسردگی تقسیم بندی می شود. علائم می توانند تغییرات غیرقابل پیش بینی در خلق و رفتار فرد ایجاد کنند و باعث مشکلات مشخص و پریشانی در زندگی شوند.

مانیا و هایپومانیا

مانیا و هایپومانیا دو نوع متمایز از یک دوره هستند که علائم مشابهی دارند. مانیا شدیدتر از هایپومانیا است و مشکلات شدید تری در کار، تحصیل و فعالیت های اجتماعی و ارتباطات فرد ایجاد می کند. مانیا می تواند موجب گسست واقعیت (روان پریشی) شود و نیاز به بستری شدن دارد.
فرد در دوره های مانیک و هایپومانیک، 3 یا بیش از 3 مورد این علائم را نشان می دهد. خوش بین، متلاطم و غیر طبیعی؛ افزایش فعالیت، انرژی یا تحریک پذیری؛ داشتن احساس خوشی و اعتماد به نفس اغراق آمیز (سرخوشی)؛ کاهش نیاز به خوابیدن؛ پر حرفی غیر طبیعی؛ مسابقه افکار ؛ حواسپرتی ؛ تصمیم گیری ضعیف- برای مثال ولگردی کردن و قانون شکنی، کارهای پرخطر جنسی، سرمایه گذاری های احمقانه از جمله این علائم هستند.
وقتی فرد مانیا را تجربه می کند از نظر خلقی بالاست. هیجان زده، تکانشی، سرخوش و مملو از انرژی است. در طی دوره های مانیا فرد در رفتارهایی چون ولگردی شبانه، رفتار جنسی پرخطر و مصرف مواد مخدر وارد می شود.
هایپو مانیا با اختلال بای پولار 2 در ارتباط است. هایپومانیا شبیه مانیا است ولی به شدت آن نیست. هایپومانیا بر خلاف مانیا باعث مشکلات شغلی، تحصیلی و ارتباطی نمی شود. به هر حال افراد هایپومانیک باید به تغییرات خلقی شان توجه کنند.

دوره های افسردگی شدید

دوره های افسردگی شدید شامل علائمی است که به حد کافی برای ایجاد مشکلات در فعالیت های روزانه مثل کار، مدرسه، فعالیت های اجتماعی یا ارتباطات شدید هستند. فرد در دوره افسردگی شدید پنج یا بیشتر از پنج مورد از علائمی مثل خلق افسرده، مثل احساس غم، تهی بودن یا گریان بودن؛ در کودکان و نوجوانان خلق افسرده با تحریک پذیری جلوه می کند؛ از دست دادن مشخص توجه و علاقه یا احساس ناخوشی در کل یا تقریبا کل فعالیت ها؛ کاهش وزن مشخص در حالیکه رژیم غذایی تغییری نداشته است، افزایش وزن، کاهش یا افزایش اشتها؛ در کودکان نارسایی وزن گیری مورد نظر می تواند علامتی از افسردگی باشد؛ بی خوابی یا خوابیدن بیش از حد؛ رفتار بی قرار یا بسیار آرام؛ ضعف یا از دست دادن انرژی؛ احساس بی ارزشی یا گناهکاری بیش از حد و نامناسب؛ کاهش توانایی فکر کردن و تمرکز و تصمیم گیری؛ فکر کردن، برنامه ریزی یا اقدام به خودکشی
اختلال بای پولار با وجودیکه نادر نیست ولی به خاطر علائم متفاوتش تشخیص دشواری دارد.

علائم اختلال بای پولار در زنان و مردان

تعداد زنان و مردانی که با اختلال بای پولار شناسایی می شوند، مساوی است. علامت های اصلی بیماری در دو جنس می تواند متفاوت باشد. اختلال بای پولار در زنان دیرتر تشخیص داده می شود و معمولا در دهه دوم و سوم زندگی تشخیص داده می شود. دوره های مانیا در زنان خفیف تر است؛ دوره های افسردگی بیشتری نسبت به دوره های مانیک تجربه می کنند؛ 4 یا بیشتر از 4 چرخه مانیا و افسردگی در طول سال دارند که به آن چرخه سریع می گویند؛ همزمان بیماری های دیگری مثل بیماری های تیروئیدی، چاقی، اختلالات اضطرابی و میگرن هم دارند. خطر سوء مصرف دراز مدت الکل در آنها بیشتر است.
بیماری بای پولار در زنان بیشتر عود می کند. محققان بر این باورند که با تغییرات هورمونی مرتبط با قاعدگی، بارداری و یائسگی در ارتباط است.
از سوی دیگر مردان مبتلا به اختلال بای پولار زودتر تشخیص داده می شوند؛ دوره های شدیدتر مانیا را تجربه می کنند؛ مشکل سوء مصرف مواد دارند؛ در دوره های مانیک عملگرا تر می شوند.
مردان مبتلا به اختلال بای پولار کمتر از زنان به دنبال درمان می روند و احتمال مردن بعلت خودکشی در آنها بیشتر است.

علائم بایپولار در کودکان و نوجوانان

تشخیص علائم بای پولار در کودکان و نوجوانان دشوار است. به سختی می توان گفت که این بالا و پایین های خلقی طبیعی است، در اثر اضطراب و تروما است یا علائم مشکلات روانی چون بای پولار است. بسیاری از نشانه های بای پولار در کودکان با علائم اختلالات دیگری مثل نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هم پوشانی دارد. تشخیص درست کمک می کند که کودک درمان را شروع کند ولی این نیازمند صرف هفته ها و ماه ها صرف زمان است. کودکان نیازمند مراجعه به روانپزشک اطفال هستند.
کودکان مبتلا به اختلال بای پولار مثل بزرگسالان دوره های افزایش خلق را تجربه می کنند. آنها خیلی شاد به نظر می رسند و علائم تحریک پذیری دارند. بعد از این دوره افسردگی شروع می شود. با وجودیکه کودکان تغییرات خلق زیادی دارند، تغییرات ایجاد شده به خاطر اختلال بای پولار خیلی مشخص است و معمولا شدیدتر از تغییرات معمول در خلق کودکان است.
علائم مانیک در کودکان به صورت لوس شدن بیش از حد و احساس شادی بیش از حد، تند صحبت کردن و عوض کردن سریع موضوع بحث، مشکل در تمرکز و توجه، انجام کارهای خطرناک یا رفتارهای پرخطر، مشکل در خوابیدن و عدم احساس خستگی بعد از نخوابیدن است.

علائم افسردگی در کودکان

علائم دوره های افسردگی در کودکان می تواند به صورت افسرده در گوشه گیری یا خیلی غمگین بودن، خوابیدن بیش از حد یا خیلی کم، کم انرژی بودن برای فعالیت های معمولی یا داشتن علامت های بی توجهی به همه چیز، شکایت از احساس بد مثل سردردهای مکرر یا دل درد، احساس بی ارزشی یا گناهکار بودن، خیلی زیاد یا خیلی کم غذا خوردن، فکر کردن به مرگ و خودکشی بروز کند.

کودکان و نوجوانان می توانند دوره های افسردگی شدید، مانیا و هایپومانیای مشخصی داشته باشند ولی الگوی بیماری با بزرگسالان دارای اختلال دوقطبی متفاوت است. خلق می تواند در طی دوره ها تغییر کند. بعضی بچه ها دوره هایی بدون علائم خلقی بین دوره ای دارند. مشخص ترین علائم اختلال بای پولار در کودکان و نوجوانان نوسانات خلقی شدیدی است که با نوسانات خلقی معمول تفاوت دارند.

سایر تشخیص های احتمالی

برخی از مشکلات رفتاری کودک شما می تواند در نتیجه مشکل دیگری باشد. ADHD و سایر مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اختلالات بای پولار اتفاق می افتد. با روانپزشک کودک صحبت کنید تا رفتارهای غیر طبیعی کودک را بررسی کند و تشخیص صحیحی برایشان بگذارد.
پیدا کردن تشخیص صحیح به روانپزشک کمک می کند تا درمان مناسبی را شروع کند و کودک بتواند زندگی سالمی داشته باشد.

اختلال بای پولار در نوجوانان

رفتار پر از عصبانیت نوجوانان برای والدین جدید نیست. تغییرات هورمونی و تغییرات زندگی ایجاد شده در اثر بلوغ حتی بهترین کودکان را در زمان های مختلف دوران نوجوانی غمگین یا بیش از حد احساساتی می کند.

به هرحال برخی از تغییرات خلق دوران نوجوانی ممکن است در اثر مشکلات جدی تری مثل بای پولار ایجاد شوند.

تشخیص اختلال بای پولار در اواخر نوجوانی و اوایل جوانی خیلی شایع است. برای نوجوانان دوره های مانیا معمولا شامل خیلی شاد بودن، ولگردی و رفتارهای ناهنجار، شرکت در رفتارهای پرخطر، سوء مصرف مواد، بیش از حد فکر کردن به مسائل جنسی، بیش از حد سکسی شدن و داشتن فعالیت های جنسی، مشکل در خوابیدن ولی نداشتن علامت های ضعف و خستگی، مزاج نامیزان، مشکل در متمرکز شدن و حواس پرتی آسان است.
برای نوجوانان معمول ترین علائم دوره های افسردگی شامل خوابیدن خیلی کم یا خیلی زیاد، خوردن خیلی کم یا خیلی زیاد، احساس غمگینی زیاد و تحریک پذیری کم، دوری از فعالیت ها و دوستان، فکر مرگ و خودکشی است.

تشخیص و درمان اختلال بای پولار در نوجوانان به زندگی سالم در آنها کمک می کند.

اختلال بای پولار و افسردگی

اختلال بای پولار دو حالت شدید دارد: غم و سرخوشی. برای تشخیص بای پولار فرد باید دوره ای از مانیا یا هایپومانیا را تجربه کرده باشد. معمولا در این دوره افراد احساس سرخوشی دارند. وقتی احساس سرخوشی دارند به شدت پرانرژی هستند و به آسانی تحریک می شوند.

بعضی افراد مبتلا به اختلال بای پولار دوره های افسردگی شدید یا غم را تجربه می کنند. وقتی فرد احساس غم را تجربه می کند، بی حال، بی انگیزه و غمگین است. در همه افراد مبتلا احساس غم به حدی نیست که بتوان برچسب افسرده را به آنها زد. در افراد مانیک درمان باعث ایجاد خلق طبیعی می شود که بعلت احساس سرخوشی قبلی ممکن است تعبیر به افسردگی شود.

افسردگی که در اختلال بای پولار تجربه می شود، مانند افسردگی واقعی نیست. اختلال بای پولار باعث احساس غم و سرخوشی می شود، ولی افسردگی باعث احساس خلق همیشه غمگین می شود.

زمان مراجعه به روانپزشک

با وجود تغییرات خلقی شدید این افراد نمی دانند ناپایداری خلقی شان تا چه حد زندگی خودشان و نزدیکانشان را متاثر می سازد و به دنبال درمان لازم نیستند.
فرد مبتلا به اختلال بای پولار از دوره های سرخوشی و پرتحرکی لذت می برد. به هرحال این سرخوشی همیشه همراه با ضربه احساسی است که موجب افسردگی می شود، او را فرسوده می کند و باعث مضرات مالی، قانونی یا ارتباطی می شود.
اگر هر کدام از علائم افسردگی یا مانیا را داشتید به روانپزشک مراجعه کنید. اختلال بای پولار به خودی خود خوب نمی شود. درمان توسط یک روانپزشک مجرب می تواند علائم را تحت کنترل در آورد.

زمان مراجعه اورژانسی

افکار و رفتار خودکشی در میان افراد مبتلا به اختلال بای پولار شایع است. اگر به خودکشی فکر می کنید، حتما با اورژانس اجتماعی یا نزدیک ترین روانپزشک یا یکی از اقوام یا دوستان معتمد تماس بگیرید.
اگر یکی از دوستان و اقوامتان در معرض خطر خودکشی هستند، یا خودکشی کرده است، مطمئن باشید که کسی همیشه پیش او بماند. فوراً با 115 تماس بگیرید. یا اگر مطمئن هستید که می توانید او را به سلامت به بیمارستان یا مطب روانپزشکی برسانید، خودتان اقدام کنید.

علت های بیماری بایپولار

اختلال بای پولار یک اختلال شایع روانی است ولی برای روانپزشکان و محققان این رشته کمی مرموز است و هنوز دلیل اصلی اختلال بای پولار شناخته نشده است. علل احتمالی که در این اختلال نقش دارند:
تفاوت های بیولوژیک: ساختار مغز بر خطر مبتلا شدن تاثیر دارد؛ ناهنجاری های ساختاری و عملکردی مغز فرد، خطر ابتلا را افزایش می دهد. مشخصه این تغییرات هنوز شناخته شده نیست.
ژنتیک: اختلالات بای پولار در افرادیکه پدر و مادر یا خواهر و برادرشان درگیر این اختلال هستند، شایع تر است. محققان به دنبال پیدا کردن ژن هایی هستند که در ایجاد اختلال بای پولار دخالت دارند. ولی به خاطر داشته باشید همه افراد خانواده فرد دچار اختلال بای پولار ، به این اختلال مبتلا نمی شوند.

عوامل محیطی:

فقط عوامل موجود در بدن باعث اختلال بای پولار نمی شوند و عوامل محیطی هم در ایجاد این اختلال دخالت دارند. عواملی مانند استرس شدید، تجربه تروما،و بیماری جسمانی در ایجاد این اختلال نقش دارند. ممکن است هر کدام از این عوامل بر فرد مستعد اختلال بای پولار تاثیر داشته باشند، ولی ترکیب عوامل در ایجاد بیماری دخیل هستند.

آیا اختلال بای پولار ارثی است؟

اختلال بای پولار می تواند از والدین به کودک منتقل شود. تحقیقات، ارتباط ژنتیکی قوی را بین افراد مبتلا نشان داده است. اگر شما فامیل مبتلا به این اختلال را دارید، شانس ابتلای شما 4 تا 6 برابر بیشتر از فردی بدون سابقه فامیلی می شود.
ولی این به معنای آن نیست که هر فردی که در خانواده ابتلا به اختلال بای پولار را دارد، به این اختلال دچار می شود. همه افراد مبتلا به اختلال بای پولار هم سابقه خانواده مثبت نداشته اند.
ولی ژنتیک نقش موثری در ابتلا بازی می کند. اگر فردی در خانواده تان مبتلاست، بهتر است توسط روانپزشک بررسی شوید.

عوامل خطر:

عوامل که ممکن است خطر اختلال بای پولار را افزایش دهند یا بعنوان محرک بروز این اختلال برای بار اول باشند، شامل موارد زیر هستند:
داشتن خانواده درجه یک مبتلا مثل پدر، مادر، خواهر یا برادر
دوره های استرس زیاد مثل مرگ عزیزان یا اتفاقات تروماتیک
سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

مشکلات

اختلالات بای پولار درمان نشده باعث مشکلات جدی می شود که بر همه جنبه های زندگی فرد تاثیر دارد. این مشکلات شامل موارد زیر است:
مشکلات مربوط به سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
خودکشی یا اقدام به خودکشی
مشکلات قانونی یا مالی
ارتباطات آسیب دیده
ضعف عملکرد در محل کار یا مدرسه
مشکلات همراه
افراد مبتلا به اختلال بای پولار مشکلات سلامتی دیگری هم دارند که نیاز به درمان دارند. بعضی از این مشکلات باعث بدتر شدن علائم اختلال بای پولار یا عدم موفقیت درمان آن می شوند. این موارد شامل:
اختلالات اضطرابی
اختلالات غذاخوردن
اختلالات نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)
مشکلات سوء مصرف الکل و مواد مخدر-محرک
مشکلات جسمانی مانند بیماری قلبی، مشکلات تیروئید، سر درد یا چاقی
تشخیص اختلال بای پولار
تشخیص بای پولار 1 شامل یک یا بیش از یک دوره مانیا یا مخلوط مانیا و افسردگی است. این اختلال می تواند شامل دوره افسردگی شدید هم باشد یا نباشد. تشخیص بای پولار 2 شامل یک یا بیش از یک دوره افسردگی شدید و حداقل یک دوره هایپومانیا است. برای تشخیص دوره مانیا فرد باید علائمی را تجربه کند که یک هفته طول بکشد یا باعث بستری شدنش شود. فرد باید علائمی را تجربه کند که در کل روز در این دوره زمانی تکرار شوند. دوره های افسردگی شدید باید حداقل دو هفته طول بکشند.
بعلت نوسانات خلقی تشخیص بای پولار دشوار است. تشخیص آن در کودکان و نوجوانان سخت تر خواهد بود. در این گروه سنی نوسانات خلقی، رفتاری و سطح انرژی بیشتر است.
اگر اختلال بای پولار درمان نشود، بدتر خواهد شد. دوره های غم و سرخوشی با تکرر بیشتر و شدت بالاتر اتفاق می افتند. اگر فرد بیمار درمان را دریافت کند، می تواند به زندگی سالم و مفید خود برگردد. پس تشخیص بیماری بای پولار خیلی مهم است.

آزمون علائم اختلال بای پولار

با یک آزمون نمی توان برای اختلال بای پولار تشخیص گذاشت. پزشک از آزمون های متفاوت برای تشخیص استفاده می کند. این آزمون ها شامل موارد زیر است:
بررسی جسمانی: روانپزشک فرد را بطور کامل معاینه می کند. شاید آزمایش خون و ادرار هم برای حذف دلایل احتمالی دیگر علائم لازم باشد.
بررسی سلامت روان: پزشک شما را به روانپزشک یا رواندرمانگر ارجاع می دهد تا از نظر سلامت روان بررسی شوید. در این جلسه سلامت روان شما بررسی شده و علائم اختلال بای پولار شناسایی می شوند.
جدول ثبت تغییرات خلقی: اگر روانپزشک به تغییرات رفتاری در اثر اختلال بای پولار مشکوک شود، از فرد می خواهد که تغییرات خلقی اش را در جدولی ثبت کند. آسان ترین راه این کار ثبت احساسات و مدتی است که این احساس طول کشیده است. شاید روانپزشک از شما بخواهد که الگوی خواب و خوراک روزمره خودتان را هم ثبت کنید.
معیار تشخیصی: دستورالعمل تشخیصی و آماری سلامت روان (DSM) چارچوبی از علائم در اختلالات مختلف سلامت روان است. پزشکان برای تشخیص از این چارچوب می توانند استفاده کنند.
شاید پزشک از ابزارها و تست های دیگری هم برای تشخیص اختلال بای پولار استفاده کند.

درمان اختلال بای پولار

درمان های متعددی برای این اختلال وجود دارند که به فرد در مدیریت بیماری کمک می کنند. این درمان ها شامل دارودرمانی، مشاوره، تغییرات سبک زندگی است. برخی از روش های جایگزین طبیعی هم مفید خواهند بود.

دارودرمانی:

داروهای توصیه شده می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تثبیت کننده های خلق، مثل لیتیوم
- آنتی سایکوتیک ها مثل اولانزاپین
- ضد افسردگی-آنتی سایکوتیک مثل فلوکستین-اولانزاپین
- بنزودیازپین ها نوعی داروی ضد اضطرابی مانند آلپرازولام است که برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود.

رواندرمانی

درمان های رواندرمانی توصیه شده شامل موارد زیر است:
درمان رفتاری شناختی نوعی گفتار درمانی است. فرد و درمانگر در مورد راه های مدیریت اختلال بای پولار صحبت می کنند. درمانگر به فرد کمک می کند تا الگوی تفکر خود را درک کند. درمانگر به فرد کمک می کند تا با استراتژی های سازش مثبت آشنا شود.

سایکو اجوکیشن

سایکواجوکیشن نوعی مشاوره است که به فرد و نزدیکانش کمک می کند تا این اختلال را درک کنند. دانستن بیشتر در مورد اختلال بای پولار به فرد و اطرافیانش کمک می کند تا آن را در زندگی اداره کنند.

درمان ریتم اجتماعی و بین فردی

درمان بین فردی و ریتم اجتماعی (IPSRT) بر تنظیم عادات روزانه مانند خوابیدن، خوردن، ورزش کردن متمرکز است. متعادل کردن این عادات به مدیریت اختلال کمک می کند.

سایر شیوه های درمانی
سایر شیوه های درمانی شامل موارد زیر است:
شوک (ECT)
داروهای خواب
مکمل یاری
طب سوزنی
تغییر سبک زندگی
مراحل ساده ای وجود دارد که فرد می تواند برای مدیریت اختلال بای پولار اجرا کند:
داشتن نظم مشخص برای خوابیدن و غذا خوردن
یادگیری تشخیص نوسانات خلقی
کمک گرفتن از خانواده یا دوستان برای حمایت از برنامه درمانی
صحبت با روانپزشک
سایر تغییرات سبک زندگی به رفع علائم افسردگی ایجاد شده در اثر اختلال بای پولار کمک می کنند.

روش های درمانی طبیعی برای اختلال بای پولار

برخی از روش های درمانی طبیعی برای اختلال بای پولار مفید هستند. مهم این است که این درمان ها بدون تجویز پزشک استفاده نشوند. این درمان ها می توانند با داروهای تجویز شده تداخل داشته باشند.
چاشنی ها و مکمل های زیر به تثبیت خلق و کاهش علائم اختلال بای پولار کمک می کنند.
روغن ماهی: یکی از منابع معتبر علمی در سال 2013 نشان داده است که افرادیکه مقدار زیادی ماهی و روغن ماهی مصرف می کنند، احتمال ابتلا به اختلال بای پولار کمتری دارند. شما می توانید مقدار بیشتری ماهی بخورید یا مکمل روغن ماهی مصرف کنید تا از خواص آن بهره ببرید.
ریشه طلایی: تحقیقات نشان داده اند که گیاه ریشه طلایی (Rhodiola rosea) درمان مفیدی برای افسردگی خفیف است. این گیاه به درمان علائم افسردگی اختلال بای پولار کمک می کند.
اس- آدنوزیل متیونین (SAMe) مکمل یک اسید آمینه است. تحقیقات نشان داده اند که این مکمل علائم افسردگی شدید را و سایر اختلالات خلقی را کاهش می دهد.
ویتامین ها و مواد معدنی مختلف دیگری هم هستند که می توانند علائم بای پولار را کاهش دهند.

پیشگیریبرای اختلال بای پولار

روش مطمئنی برای پیشگیری از اختلال بای پولار وجود ندارد. ولی اگر با اولین علائم بیماری روانی درمان شروع شود، به پیشگیری از اختلال بای پولار یا سایر مشکلات سلامت روان کمک می کند.
اگر برای شما تشخیص بیماری بای پولار گذاشته شده است، بعضی استراتژی ها به جلوگیری از تبدیل علائم جزئی تر به مانیا یا افسردگی کمک خواهد کرد.
به علائم هشدار دهنده توجه کنید: علائم هشدار دهنده از بدتر شدن حالات جلوگیری می کنند. شما ممکن است الگویی در دوره های بای پولار خودتان و چیزهایی که آن را تحریک می کنند، پیدا کنید. اگر احساس می کنید در چرخه افسردگی یا مانیا هستید، با روانپزشک تان تماس بگیرید. افراد خانواده یا دوستان را از علائم هشدار دهنده آگاه کنید.
از مواد و الکل اجتناب کنید: استفاده از الکل یا داروهای روانگردان علائم شما را بدتر خواهد کرد و احتمال بازگشت علائم بیشتر خواهد بود.
داروهای خود را به دقتی که گفته شده مصرف کنید: شاید بخواهید درمانتان را متوقف کنید، ولی اینکار را نکنید. متوقف کردن مصرف داروها یا سر خود کاهش دادن دوز دارو می تواند باعث علائم قطع مصرف دارو شود و علائم را بدتر کند یا باعث برگشت آنها شود.

نکاتی برای سازگاری و حمایت این بیماران

اگر خودتان یا فردیکه می شناسید اختلال بای پولار دارد، احساس تنهایی نکنید. اختلال بای پولار حدود 60 میلیون نفر در کل جهان را درگیر کرده است.
یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که خودتان و اطرافیان اطلاعات کافی در مورد بیماری داشته باشید.
اگر احساس می کنید که علائم اختلال بای پولار را دارید، با روانپزشک تان قرار بگذارید. اگر دوست، فامیل یا همسر شما اختلال بای پولار دارد، حمایت و درک شما از شرایط او بسیار مهم است. آنها را تشویق کنید که بخاطر علائمشان به روانپزشک مراجعه داشته باشند.
افرادیکه دوره افسردگی را تجربه می کنند، ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. باید هر صحبتی در مورد خودکشی را جدی بگیرید.
اگر فکر می کنید که فردی در معرض آسیب رساندن به خود یا دیگری است موارد زیر را اجرا کنید:
با اورژانس اجتماعی یا 115تماس بگیرید.
با فرد بیمار بمانید تا اورژانس برسد.
هر اسلحه، چاقو، دارو یا چیزهای دیگر آسیب رسان را از دسترس او دور نگه دارید.
به حرف هایش گوش کنید، او را قضاوت نکنید، با او بحث نکنید و فریاد نزنید.
اگر خودتان یا کسی را که می شناسید قصد خودکشی داشت، از اورژانس کمک بگیرید یا با روانپزشکش تماس بگیرید.

اختلال بای پولار و ارتباطات

وقتی با یک فرد بای پولار زندگی می کنید و باید روابط خودتان با او را مدیریت کنید، صداقت بهترین روش است. اختلال بای پولار روی همه روابط زندگی تاثیر می گذارد، بخصوص روابط عاطفی. پس در مورد شرایط خود در این رابطه آگاهی کامل داشته باشید.
زمان درست و مناسبی برای اینکه به کسی بگویید اختلال بای پولار دارید، وجود ندارد. صادق باشید و در اولین فرصت به او بگویید که مشکل دارید. حتما موارد زیر را به شریک زندگی تان بگویید تا بتواند بهتر شرایط شما را درک کند.

چه زمانی بیماری تان تشخیص داده شده است
چه انتظاراتی در دوره افسردگی تان دارید
چه انتظاراتی در دوره مانیک تان دارید
چگونه خلق خود را بهتر می کنید
چگونه اطرافیان می توانند به شما کمک کنند
یکی از راه های حمایت و موفق کردن ارتباط، ادامه درمان است. درمان به شما کمک می کند که علائم را کاهش دهید و شدت تغییرات خلق خود را بهتر کنید. با توجه به این جنبه های کنترل شده اختلال می توانید بیشتر به رابطه خود با اطرافیان بپردازید. شریک زندگی تان هم، راه های افزایش ارتباط سالم را یاد می گیرد.

زندگی با اختلال بای پولار

اختلال بای پولار یک بیماری روانی مزمن است. این به معنای آن است که باید با آن در کل زندگی مدارا کنید. این به معنای نداشتن زندگی شاد و سالم نیست.
درمان به شما کمک می کند که تغییرات خلق را مدیریت کنید و با علائم خود کنار بیایید. برای بدست آوردن بهترین نتیجه از درمان شاید بخواهید که تیم مراقبتی برای کمک به خودتان داشته باشید. علاوه بر پزشک باید یک روانپزشک و یک رواندرمانگر هم داشته باشید. این افراد از طریق مشاوره می توانند به شما کمک کنند تا با علائم بیماری بای پولار که در اثر داروها بر طرف نشده اند، کنار بیایید.
شاید شما بخواهید یک تیم محیط حمایتی هم داشته باشید. یافتن افراد دیگری که با این اختلال زندگی می کنند به شما گروهی را نشان می دهد که برای کمک می توانید روی آن ها حساب کنید.
پیدا کردن درمان هایی که برای شما مناسب باشند، نیازمند استقامت است. شما باید صبور باشید و یاد بگیرید که اختلال بای پولار را مدیریت کنید و مراقب تغییرات خلقتان باشید.
شما با تیم مراقبتی خودتان یاد می گیرید که زندگی طبیعی، شاد و سالم داشته باشید.
زندگی با اختلال بای پولار یک چالش جدی است ولی می تواند احساس شوخ طبعی به زندگی را حفظ کند.